MAHŞERE KALSIN

Bir tutam umudu dalda solduran
Takvimin ilk yazı mahşere kalsın
İçli bir ezgiyle türkü çaldıran
Âhuzarın sazı mahşere kalsın

Gel gör ki verilmiş ferman bir defa
Arsızın evinde sürerken sefa
Binbir eziyetle çekerken cefa
Yanan aşkın tezi mahşere kalsın

Vefânın adını yoktu bir bilen
Gönül defterinden adını silen
Cesur bir edayla ölüme gülen
Gerçeğin iç yüzü mahşere kalsın

Bahçede yetişen çimi yolduğu
El sallayan canda canı bulduğu
Yaşamın içinde hep kaybolduğu
Boşluktaki izi mahşere kalsın

Toprağı ağlatan tozlu yolların
Omzuna devrilen ağır yılların
Acısı bağrında kalan küllerin
İçindeki közü mahşere kalsın

Gözyaşı izleri durdukça yerde
Semâvi bir hayâl kurdukça yerde
Ruhuna bir darbe vurdukça yerde
Muradının gözü mahşere kalsın

Hasreti kaşırken dertleri azan
Sonunda en ağır kararı yazan
Kendi kalemiyle mezarı kazan
Şairin son sözü mahşere kalsın...